岁月悠悠我意昭昭
岁月悠悠我意昭昭最新章节：
随着杨云帆话音落下，天空上，那巨大的山河图，便在星空之间湮没，手持神斧的巨人，也慢慢消散
鬼琴看了看桌底下，有些丧气，“如此，老子服了！”
厄难之毒是一种先天毒体，他知道陆胭脂的厄难毒体已经大成了，毒气凝聚七彩莲花就是厄难之毒大成的体现
顷刻间，庞大的幻魔神宫，就化为了一片废墟
我见杨二皮朝树林深处跑去，也来不及跟他解释，随手抄起一杆养马人的猎枪就奔进了树林
说话中天姬已经笑着走出来，二话不说就拉起他的手往院子里走
在一连串呼天喊地的凄惨叫声中，雪家众人无一例外，身体连同灵宝化为漫天莹光，消失无踪
深吸一口气，这几个心里有傲气的独孤家子弟，对着杨云帆郑重行了一礼，然后便一转身，朝着西边方向而去
但是对杨毅云几人来说，并不影响都有修为在身，视力看不见是不存在的
在他们几人眼中，杨毅云这回要必死了，韩九林既然动用了虚境强者炼制的剑气符，杨毅云没有理由还能活着
岁月悠悠我意昭昭解读：
suí zhe yáng yún fān huà yīn là xià ， tiān kōng shàng ， nà jù dà de shān hé tú ， biàn zài xīng kōng zhī jiān yān mò ， shǒu chí shén fǔ de jù rén ， yě màn màn xiāo sàn
guǐ qín kàn le kàn zhuō dǐ xià ， yǒu xiē sàng qì ，“ rú cǐ ， lǎo zi fú le ！”
è nàn zhī dú shì yī zhǒng xiān tiān dú tǐ ， tā zhī dào lù yān zhī de è nàn dú tǐ yǐ jīng dà chéng le ， dú qì níng jù qī cǎi lián huā jiù shì è nàn zhī dú dà chéng de tǐ xiàn
qǐng kè jiān ， páng dà de huàn mó shén gōng ， jiù huà wèi le yī piàn fèi xū
wǒ jiàn yáng èr pí cháo shù lín shēn chù pǎo qù ， yě lái bù jí gēn tā jiě shì ， suí shǒu chāo qǐ yī gān yǎng mǎ rén de liè qiāng jiù bēn jìn le shù lín
shuō huà zhōng tiān jī yǐ jīng xiào zhe zǒu chū lái ， èr huà bù shuō jiù lā qǐ tā de shǒu wǎng yuàn zi lǐ zǒu
zài yī lián chuàn hū tiān hǎn dì de qī cǎn jiào shēng zhōng ， xuě jiā zhòng rén wú yī lì wài ， shēn tǐ lián tóng líng bǎo huà wèi màn tiān yíng guāng ， xiāo shī wú zōng
shēn xī yì kǒu qì ， zhè jǐ gè xīn lǐ yǒu ào qì de dú gū jiā zǐ dì ， duì zhe yáng yún fān zhèng zhòng xíng le yī lǐ ， rán hòu biàn yī zhuǎn shēn ， cháo zhe xī biān fāng xiàng ér qù
dàn shì duì yáng yì yún jǐ rén lái shuō ， bìng bù yǐng xiǎng dōu yǒu xiū wèi zài shēn ， shì lì kàn bú jiàn shì bù cún zài de
zài tā men jǐ rén yǎn zhōng ， yáng yì yún zhè huí yào bì sǐ le ， hán jiǔ lín jì rán dòng yòng le xū jìng qiáng zhě liàn zhì de jiàn qì fú ， yáng yì yún méi yǒu lǐ yóu hái néng huó zhe
